ลูกพลับ ผลไม้สีเหลืองถึงแดง เป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ในสกุล DIOSPYROS พลับจีน (D.KAKI) มีถิ่นกำหนดทางตอนเหนือของจีนและนิยมปลูกในญี่ปุ่น เกาหลี และไทย ขนาดผลจะใหญ่กว่าพันธุ์อื่น ๆ มีรสชาติฝาด ส่วน D.VIRGINIANA มีถิ่นกำหนดในสหรัฐอเมริกาและนิยมปลูกในทวีปยุโรป อุดมด้วยวิตามินเอและซี กินได้ทั้งแบบสดและตากแห้ง

หนังสือ สมุนไพร 91 ชนิด พิชิตโรค ชุด ตำรายาล้ำค่าของหมอโฮจุน ที่ยูเนสโกคัดเลือกให้เป็นมรดกความทรงจำแห่งโลก จากสำนักพิมพ์อินสปายร์ บันทึกไว้ว่า ลูกพลับตอนดิบจะมีสีเขียว รสขมและฝาด เมื่อสุกจะมีสีแดง รสฝาดหายไป เมื่อสุกงอมจะนิ่ม หวาน และมีคุณสมบัติพิเศษคือมีฤทธิ์เย็น

ลูกพลับไม่มีพิษ ช่วยทุเลาโรคหัวใจและปอด แก้กระหายน้ำ แก้โรคปอดและกระเพาะอาหาร (โรคกระเพาะชนิดหนึ่ง เกิดจากการสร้างพลังงานของปอดลดลง ทำให้มีอาการไอ หายใจติดขัด เส้นผมหยาบกระด้างและหลุดร่วง ถ้าเป็นติดต่อกันนาน กล้ามเนื้อ ชีพจร และกระดูก จะสร้างสารที่ผิดปกติในผนังกระเพาะอาหาร) ลดอาการไข้เพ้อ (ไข้ที่เกิดจากความโกรธจัด หรือโกรธสุดขีด) ลดผื่นจากไข้ (ผื่นที่เกิดจากความร้อน) แก้พิษจากเหล้า ทำให้หายจากการอาเจียนเป็นเลือด ลูกพลับแห้งช่วยบำรุงกระเพาะอาหาร บำรุงลำไส้ ช่วยย่อยอาหาร และลดกระ หรือ ฝ้าบนใบหน้า

ถ้านำลูกพลับมาหมักให้เปรี้ยว 1 ปีขึ้นไปจะมีสรรพคุณทางยาสูงขึ้น ช่วยแก้อาหารเหนื่อยล้าและบำรุงร่างกาย กินเป็นประจำครั้งละ 30 ซีซี วันละ 2-3 ครั้ง จะเห็นผลได้ชัดเจน ถ้าผสมกับน้ำผึ้ง โยเกิร์ต หรือน้ำคั้นผลไม้อื่น ๆ จะทำให้รสชาติดียิ่งขึ้น